"Ujrzał dnia pewnego Kamael, jak dzieci ojca jego, Niebiańskiego Pana Zastępów, w popłochu chowają się w swych chatach zarówno jak na północy, tak na południu, wschodzie i zachodzie. Zatroskany archanioł przestąpił bramy Edenu, by zrównać się z ludźmi. Spytał wszystkich i każdego z osobna "Któż wzbudza trwogę w sercach waszych?", a skrzydła jego złociste rozpostarły się ponad ich głowami. Usłyszał wtedy o bestiach przeraźliwych, w nocy bydło atakujących i kupców na traktach napadających. Usłyszał o ciałach, jakie niespokojne z grobu powstały, by obliczem parszywym kobiety i pacholęta straszyć. Usłyszał o niewiastach przez diabły skuszonych, które rzucały klątwy i choroby na domostwa. Serce anielskie ścisnął żal, a ze złotych oczu wypłynęły łzy. Niebiański pogromca ujął je w dłonie i napoił Pierwszych z nas, napełniając śmiertelne ciała boską mocą. Ci wyruszyli w świat, we wszystkie jego strony, aby chronić ludzi przed potworami, jakie kroczyły pośród nich w promieniach słońca i świetle księżyca. Dlatego nazywają nas kamaelitami."
"Legenda o powstaniu Zakonu Kamaela", Anonim.
